Πραγματικά φέτος η γιορτή της αγρότισσας έχει ιδιαίτερο λόγο να γιορτάζεται από εμάς, τις μη αγρότισσες, και γενικότερα από την τοπική κοινωνία,γιατί σήμερα η γυναίκα αγρότισσα του Νομού μας, μέσα από την οικονομική κρίση,περνά τις δυσκολότερες στιγμές κρίσης των τελευταίων χρόνων.Γιατί μπορεί τα αγροτικά προϊόντα να είναι στα αζήτητα, ή σε τιμές που ούτε καν να πλησιάζουν το κόστος παραγωγής, η αγρότισσα είναι εκείνη που σαν διαχειρίστρια του οικογενειακού προϋπολογισμού θα θιγεί περισσότερο.Είναι εκείνη που θα σηκώσει εκτός από τις δουλειές του χωραφιού και της φαμίλιας,το βάρος να ισορροπήσει με την παρουσία της, την στήριξη της οικονομίας της υπαίθρου.Είναι η πηγή που πρέπει να γεννήσει σκέψεις και προσανατολισμό, να στραφεί σε θεμιτές ενέργειες για να τα καταφέρει.΄Έχει νέο ρόλο που της το απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας, και πρέπει να είναι μπροστάρησα,για να μη αφανιστεί η ύπαιθρος, για να μη χαθεί η ζωντανή εικόνα της υπαίθρου.Ξέρει ότι πρέπει να προσπαθήσει να βρει το δρόμο της, στην νέα τάξη πραγμάτων.
Οφείλει να αντιμετωπίσει την ακρίβεια των βιομηχανικών προϊόντων, τις ανάγκες στην εκπαίδευση των παιδιών της , τις ανάγκες στις υποβαθμισμένες παροχές ιατροφαρμακευτικής βοήθειας.
Μόνο όσοι καταγόμαστε από οικογένειες αγροτικές, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε απόλυτα τα χρώματα και να περιγράψουμε την σημαντικότητα προσφοράς αυτής της γυναίκας, της γυναίκας μάνας, της γυναίκας αφέντρας, της γυναίκας του χωραφιού.Της γυναίκας που πρέπει να φτιάξει φαΐ για το σπίτι, που πρέπει να γνοιαστεί για το νοικοκυριό, για τον άνδρα ,για τα παιδιά και να είναι συγχρόνως κα πρωί -πρωί δίπλα στον άνδρα στο χωράφι.
Η γυναίκα αγρότισσα είναι κοιτίδα πολιτισμού, μεταφέρει ήθη και έθιμα σε νεότερες γενεές, είναι το θησαυροφυλάκιο γλώσσας και παράδοσης και δεν θα πρέπει να τιμάται μια φορά τον χρόνο.
Δυστυχώς παρά την σημαντική της προσφορά, η γυναίκα αγρότισσα έχει στην διάθεσή της, τις λιγότερες διευκολύνσεις, η πολιτεία την ξεχνά , δεν τις παρέχει υποστηρικτικές υποδομές,ούτε σαν μητέρα με την ΄ύπαρξη βρεφονηπιακών σταθμών, αλλά και ούτε τυγχάνει στήριξη ,ούτε ως προσωπικότητα απέναντι στην αντιμετώπιση ακραίων καταστάσεων ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και ούτε στηρίζεται η εργασία της.
Σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχει η κατοχύρωση του επιδόματος ανεργίας και αντίστοιχα αποζημίωση από την απουσία από την εργασία σε περίπτωση ασθένειας, για την γυναίκα αγρότισσα τι δομή σαυτό τον τομέα υπάρχει;΄Η αλήθεια είναι ότι η γυναίκα αγρότισσα ζει και βιώνει ,καταστάσεις μιζέριας και εξαναγκασμού, να παραμένει σε καταστάσεις βίας, λόγω έλλειψης ατομικού εισοδήματος και μεγάλης οικονομικής εξάρτησης από τον άνδρα.
Πολλές γυναίκες από μας που γεννηθήκαμε από μητέρες αγρότισσες ,ζούμε στην πόλη, ξέρουμε τι παροχές στερούνται και τι δυσκολίες βιώνουν καθημερινά συγκριτικά με μας , αυτές οι γυναίκες,οι γυναίκες αγρότισσες, τι βήματα κάναμε προς τα κέντρα εξουσίας; αλλά και πόσες φορές πήγαμε να τις συναντήσουμε αυτές τις γυναίκες και να τους μεταφέρουμε νέες γνώσεις, συμπαράσταση και σύγχρονη τεχνογνωσία;΄
Αντίθετα κάθε Σαβατοκύριακο τις θυμόμαστε για τα φρέσκα προιόντα που μπορούν να μας παρέχουν, και σε κανένα πανηγύρι βρισκόμαστε όχι για εκείνες, αλλά για μας για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας από το φυσικό περιβάλλον της υπαίθρου.
Είναι θετικό ότι κάποιοι άρχισαν να αναγνωρίζουν την συμβολή αυτών των γυναικών όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε παγκόσμιο καθιερώνοντας την 15η Οκτωβρίου ημέρα της αγρότισσας, αλλά δεν φθάνει μια ΄μέρα τιμής για την τόση προσφορά ,της οφείλουμε πολλά περισσότερα, και οφείλουμε και να της τα αποδώσουμε , αλλά και να σταθούμε στα προβλήματά της,χαράσσοντας και υλοποιώντας νέα μέτρα που θα της δώσουν μια ισότιμη θέση στην κοινωνία αξίζει.
Γράφει η Ιωάννα Μελάκη
Πρόεδρος της Ε.Π.Κ.ΧΑΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για την επικοινωνία.