Καταχρηστικοί όροι Τραπεζών

Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε οριστικά συνταγματικό το νόμο που όριζε ως παράνομους 15 καταχρηστικούς όρους των Τραπεζών όπως:
• Προμήθεια κατά την ανάληψη από πιστωτική κάρτα.
• Χρέωση με έξοδα φακέλου για στεγαστικά δάνεια.
• Επιβολή ποινής πρόωρης εξόφλησης στα δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο.
• Αύξηση στην ετήσια συνδρομή των πιστωτικών καρτών χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση του κατόχου.
• Αύξηση του επιτοκίου των πιστωτικών καρτών, χωρίς να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο επιτόκιο αναφοράς, όπως το Euribor ή το επιτόκιο της ΕΚΤ ( Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα).
• Επιβολή εξόδων κίνησης σε καταθετικούς λογαριασμούς.
• Καταγγελία της σύμβασης του δανειολήπτη και απαίτηση ολόκληρου το ποσού της οφειλής σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής κάποιων δόσεων.
Επίσης οι παρακάτω πρακτικές και χρεώσεις των τραπεζών έχουν κριθεί παράνομες από τα δικαστήρια :
Για τις καταθέσεις (Απόφαση 711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών):
Είσπραξη προμήθειας για κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου προσώπου. Επιβολή εξόδων τήρησης και παρακολούθησης στους λογαριασμούς καταθέσεων. Μονομερής μεταβολή στους όρους των λογαριασμών καταθέσεων. Επιβολή εξόδων αδράνειας (0,6 ή 1 €) σε λογαριασμούς που δεν κινούνται για πάνω από 1,5 χρόνο. Υπολογισμός των τόκων των ποσών των καταθέσεων σε μεταγενέστερη ημερομηνία από αυτή που γίνεται η κατάθεση. Περιορισμός της ευθύνης της τράπεζας σε περίπτωση που γίνει παράνομη χρήση απολεσθέντος ή κλαπέντος βιβλιαρίου κατάθεσης
Επιβολή εξόδων 50 € σε δανειολήπτες για να πάρουν βεβαίωση οφειλών
Για τα στεγαστικά και λοιπά δάνεια (Απόφαση 5253/2003, Εφετείο Αθηνών)
Είσπραξη εξόδων χρηματοδότησης για τη χορήγηση του δανείου
Μονομερής αύξηση του επιτοκίου στα δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο χωρίς κάποιο λογικό κριτήριο. Απαίτηση της τράπεζας για επιστροφή του δανείου αν δεν αποδεχθεί ο πελάτης την προσαρμογή του επιτοκίου
Υπολογισμός των τόκων του δανείου με βάση το έτος των 360 ημερών αντί για 365 με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη επιβάρυνση του δανειολήπτη (Απόφαση 430/2005, Άρειος Πάγος)
Η επιβολή χρονικού περιθωρίου (π.χ. 30 ημερών) στον πελάτη για να αμφισβητήσει τις χρεώσεις του, αλλιώς θεωρείται ότι τις κάνει δεκτές. (Απόφαση 1219/2001, Άρειος Πάγος)