H απαγόρευση αφορά την κύρια ή μοναδική κατοικία κάθε φυσικού προσώπου, ανεξαρτήτως αν στερείται ή όχι πτωχευτικής ικανότητας, άρα, προστατεύεται η κατοικία όλων των φυσικών προσώπων, συμπεριλαμβανομένων και των εμπόρων.

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ

Με την ψήφιση από την Βουλή στις 30-6-2011 του Εφαρμοστικού νόμου του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015, δίνεται παράταση έως 31 Δεκεμβρίου 2011 στην αναστολή των πλειστηριασμών που επισπεύδονται για την ικανοποίηση χρηματικών απαιτήσεων μέχρι 200.000 ευρώ από πιστωτικά ιδρύματα, εταιρείες παροχής πιστώσεων και από τους εκδοχείς των απαιτήσεων αυτών. Ειδικότερα, με το άρθρο 46 του νέου νόμου, προβλέπεται η αναστολή των πλειστηριασμών για την περίοδο από 1ης Ιουλίου έως την 31η Δεκεμβρίου 2011 και προστατεύονται όλα τα φυσικά και νομικά πρόσωπα (καταναλωτές, επιχειρήσεις).

Για το ίδιο χρονικό διάστημα, παρατείνεται η απαγόρευση πλειστηριασμού της κύριας ή μοναδικής κατοικίας (που έληγε την 30η Ιουνίου 2011), απαγόρευση που εμπεριέχεται στο νόμο 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Απαγορεύεται, επομένως, μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους ο πλειστηριασμός της κατοικίας ακόμη και όταν η απαίτηση του πιστωτικού ιδρύματος- ή και από οποιονδήποτε τρίτο- υπερβαίνει το ποσό των 200.000 ευρώ (όπως ορίζεται στο άρθρο 9 παρ. 2 του ν. 3869/2010, δηλαδή, προστατεύεται η κατοικία, η αξία της οποίας δεν υπερβαίνει το αφορολόγητο όριο απόκτησης πρώτης κατοικίας, προσαυξημένο κατά 50%). Με το νέο νόμο διευκρινίζεται πλέον ρητά ότι η απαγόρευση αφορά την κύρια ή μοναδική κατοικία κάθε φυσικού προσώπου, ανεξαρτήτως αν στερείται ή όχι πτωχευτικής ικανότητας, άρα, προστατεύεται η κατοικία όλων των φυσικών προσώπων, συμπεριλαμβανομένων και των εμπόρων.

Λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά δύσκολη οικονομική συγκυρία και την δραματική τροπή που έχει πάρει η αδυναμία κάλυψης των αναγκών και οικονομικών υποχρεώσεων των οφειλετών, η παράταση αναστολής των πλειστηριασμών δίνει την μοναδική δυνατότητα σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις που έχουν περιέλθει σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής, να αξιοποιήσουν τις ευεργετικές ρυθμίσεις που προβλέπονται στο ν.3869/2010 και να πετύχουν την ευνοϊκή διευθέτηση των οφειλών τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που είχαν κατατεθεί στη Βουλή για την συγκεκριμένη τροπολογία παράτασης της αναστολής πλειστηριασμών μέχρι το τέλος του  τρέχοντος έτους, το έτος 2009 μόνο το Πρωτοδικείο της Αθήνας εξέδωσε 24.000 διαταγές πληρωμής από 14.000 διαταγές το 2008.

Ο ρυθμός των αιτήσεων στα Δικαστήρια όλης της χώρας για έκδοση διαταγών πληρωμής είναι καταιγιστικός. Ενδεικτικό δε της κατάστασης που επικρατεί είναι ότι το Πρωτοδικείο της Αθήνας εκδικάζει μόνο τρεις αιτήσεις ανά τράπεζα ανά ημέρα. Η πληθώρα των αιτήσεων για έκδοση διαταγών πληρωμής αντικατοπτρίζει τους δείκτες ασφυξίας που επικρατούν σήμερα στην αγορά, δεδομένου ότι το 60% των αιτήσεων αυτών κατατίθεται από τράπεζες, ενώ οι υπόλοιπες αφορούν χρέη προς το δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, ιδιώτες κλπ.

Σε ότι αφορά τις τράπεζες, οι αιτήσεις που κατατίθενται στο Ειρηνοδικείο για διαταγές πληρωμής αφορούν κυρίως χρέη από πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια, ενώ στο Πρωτοδικείο τα χρέη αφορούν στεγαστικά και επισκευαστικά δάνεια, ενώ το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μεγάλη αύξηση και στις διαταγές πληρωμής για επιταγές.

Το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται από υπερχρεωμένους δανειολήπτες για την ρύθμιση των οφειλών τους, με την υπαγωγή τους στον σχετικό νόμο, είναι συνεχώς αυξανόμενο. Πιστεύουμε, μετά και την πρώτη θετική δικαστική απόφαση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, που εξέδωσε το Ειρηνοδικείο Αθηνών στις 28-6-2011  ότι, ανοίγει πλέον ο δρόμος για την δικαίωση των χιλιάδων οφειλετών που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους προς τους πιστωτές τους και μπορούν να υπαχθούν στις διατάξεις του ν.3869/2010 εφόσον πληρούν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις. Παρά τις έντονες αντιδράσεις των Τραπεζών όλο αυτό το διάστημα από την εκκίνηση του νόμου και την καθολική απροθυμία τους να ανταποκριθούν στις αιτήσεις των οφειλετών για εξωδικαστικό συμβιβασμό- αρνούνταν ακόμη και να παραλάβουν τις αιτήσεις, αλλά και την αμφισβήτηση από πολλούς ως προς το κατά πόσον ο νόμος θα μπορούσε να εφαρμοστεί τελικά με τρόπο αποτελεσματικό που θα απέφερε τα αναμενόμενα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, επιβεβαιώνονται τελικά οι προσδοκίες όσων εμπιστεύθηκαν την Δικαιοσύνη για την αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου, ώστε να βοηθηθούν τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.