0 Σημερινός Έλληνας , στην άγρια ζουγλα , της επιβίωσης

Γράφει η Ιωάννα Μελάκη Το μυαλό του μέσου Έλληνα, όσο και αριστούχος της μαθηματικής εκπαιδευσης και να είναι ,του κάνει στοπ και υπολογίζει και ξαναυπολογίζει και στο τέλος οριστικοποιεί το αποτέλεσμα και λεει ,όχι δεν κάνω λάθος ,έτσι βγάινει... Με δεδομένο ότι, επίσημα το υπουργείο Εργασίας, θεωρεί ότι ο μέσος μισθός στη χώρα μας, βρίσκεται στα 1.252 ευρώ, η καταγραφή που έχει γίνει από το Πληροφοριακό Σύστημα (ΠΣ) «Εργάνη» και έχει παρουσιαστεί στην ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ, δείχνει ολοκάθαρα πως κάτω από αυτό το όριο βρίσκεται το 69,63% των εργαζομένων (1.606.194 άτομα). Άρα, οι μισθοί «βρίσκουν τοίχο» στα 1.200 ευρώ και δεν μπορούν να υπερβούν αυτό το εμπόδιο. Από την άλλη η ακρίβεια, σε αγαθά και υπηρεσίες και η Κυβέρνηση να συνεχίζει να ¨σφυρίζει "αδιάφορα μην μειώνοντας το Φ.Π.Α σε είδη πρώτης ανάγκης, καθημερινής χρήσης αλλά να χρησιμοποιεί διαφορα τεχνολογικά μέσα και pass, ότι στηρίζει την επιβίωση μας, είναι αδιανόητο να το δεχόμαστε ... Οταν γίνεται λόγος ότι βρίσκονται σχεδόν τέσσερις στους δέκα εργαζόμενους της χώρας μας (39,06% ή 896.482 άτομα)με μέσο μισθό, δηλαδή από 800 έως 1.200 ευρώ μικτά,και για να ζήσει φυσιολογικα και με αξιοπρέπεια, χρειάζεται τουλάχιστον τα διπλάσια , κάτι πρέπει να γίνει σήμερα... Η αλήθεια είναι 'οτι ο σημερινός ΄Ελληνας είτε είναι μισθωτός είρε συνταξιούχος ,βιώνει κρίση, αξιοπρεπούς διαβίωσης, διότι το ζητούμενο είναι όχι μόνο να υπάρχω ως ανθρώπινη οντότητα,ζώντας σε υποβαθμισμένες συνθήκες,τρώγοντας προιοντα αμφιβόλου ασφάλειας και ζώντας μεταπολεμικα, με μιζέροα και στερήσεις. Στη χώρα μας, η Κυβέρνηση παραβλέπει την πραγματικότητα, ενώ μπορεί να μην την βιώνει η ίδια και να αρέσκεται σε στατιστικά νούμερα, αποκρύπτοντας από τον ίδιο τον εαυτό της , τις πραγματικές συνθήκες διαβίωσης των νοικοκυριών. Οι άνθρωποι όμως των κοινωνικών Συλλογικοτήτων, γνωρίζουν και παραγνωρίζουν, την κρίση που περνάνε σήμερα τα Ελληνικά νοικοκυριά, καθώς η φωνή του κάθε νοικοκυριού καθημερηνά υψώνεται στα αυτιά τους, γινόμενη κραυγή , αγωνία και δάκρυα και οφείλουν να την συλλέξουν και να την μεταφράσουν σε διαμαρτυρία, με στόχο την επίτευξη αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης και μεγαλύτερης κοινωνικής δικαιοσύνης. Για το κοινωνικό Κράτος,εάν η Κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να το οικοδομήσει και να το στηρίξει με ουσίας κοινωνικά μέτρα ,αλλά επιθυμεί να συντηρεί,την κοινωνική αποδυνάμωση . αναπρσανατολίζοντας τον λαό, με πληρωμένες επικοινωνιακές και αφηρημένες στατιστικές,παραπληροφορώντας μας, ότι όλα βαίνουν καλώς, ωστε ο σημερινός Έλληνας ,να ζει στην άγρια ζουγλα , της επιβίωσης, εμείς ως Συλλογικές κοινωνικότητες της το ζηταμε να κατευθυνθεί στο ουσιαστικό ζήτημα της αξιοπρεπούς διαβίωσης βάσει των πραγματικών τιμών δεικτών κοινωνικής βιωσιμότητας, υλικής στέρησης και εκτιμήσεων του μισθού και της σύνταξης, αξιοπρεπούς διαβίωσης.