ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ.....
ΝΟΜΟΣ 3869/2010 ΦΕΚ Α130/3-8-2010
Οι παρατηρήσεις της Ε.Π.Κ.ΧΑΝ,για τον νόμο «για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά»,είναι οι εξής:
1.Ο νόμος 3869/2010 έχει πλέον «δοκιμαστεί» στην πράξη, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα ,υπάρχουν αρκετές δικαστικές αποφάσεις (νομολογία), τόσο από υποθέσεις που έχει διαχειριστεί εξοδίκως η Ε.Π.Κ.ΧΑΝ, αλλά και άλλων Φορέων, δημοσιευμένες , ,είτε σε νομικά περιοδικά είτε σε έντυπα και ιστοσελίδες ενώσεων καταναλωτών.και όχι μόνο κάποιες θεωρητικές προσεγγίσεις του νόμου τούτου,
2. Οι πρώτες δυσκολίες που παρατηρήθηκαν στην εφαρμογή του νόμου, προήλθαν από την πλευρά των τραπεζών
Τι ορίζει ο νόμος; Ποιος είναι αρμόδιος να παραλάβει την αίτηση για λογαριασμό της τράπεζας;
Ο νόμος 3869/2010 δεν προβλέπει, ότι οι αιτήσεις πρέπει να κατατίθενται απαραίτητα σε ορισμένη υπηρεσία ή σε ορισμένο υποκατάστημα ή στο κεντρικό κατάστημα της τράπεζας.
Συνεπώς, ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙ ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ και να τη διαβιβάσει ακολούθως, με βάση την εσωτερική διαδικασία κάθε τράπεζας, στην αρμόδια υπηρεσία/ διεύθυνση.
3.Σε ποιους απευθύνεται ο ν.3869/2010; Ποιοι μπορούν να επωφεληθούν από τις ρυθμίσεις του:
Ο νόμος απευθύνεται σε ΟΛΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΟΙ.
Οι έμποροι ειδικά δεν μπορούν να υπαχθούν στις ρυθμίσεις του ν.3869/2010, διότι για αυτούς προβλέπεται η διαδικασία της πτώχευσης ή της συνδιαλλαγής.
Η εξαίρεση ισχύει και για χρέη εμπόρων που δεν είναι εμπορικά, έγιναν δηλ. για να εξυπηρετήσουν προσωπικές ή οικογενειακές ανάγκες τους. Ούτε γι’ αυτά μπορούν να υπαχθούν οι έμποροι στις ρυθμίσεις του ν.3869/2010, με εξαίρεση τους μικρο-εμπόρους.
4.Ποιες οφειλές μπορούν να υπαχθούν σε ρύθμιση;
Χρειάζεται να διευκρινισθεί, ότι ο νόμος δεν ομιλεί απαραίτητα για οφειλές καταναλωτών σε τράπεζες. Δεν υπάρχει τέτοιος περιορισμός. Στόχος είναι να επιτευχθεί ένας συνολικός διακανονισμός των ιδιωτικών χρεών κάθε οφειλέτη. ΔΕΝ ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ επομένως οι τυχόν υφιστάμενες οφειλές σε άλλους ιδιώτες. Και αυτές μπορούν να υπαχθούν στη ρύθμιση.
5.Ποιες οφειλές εξαιρούνται;
Α.Οι οφειλές που δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά εντός του τελευταίου έτους, σε σχέση με την ημερομηνία που θα υποβληθεί η αίτηση στο αρμόδιο δικαστήριο. Επειδή όμως η ημερομηνία αυτή δεν είναι γνωστή εκ των προτέρων, καλόν είναι να συμπεριληφθούν και αυτές οι οφειλές σε σχέδιο ρύθμισης.
Εν πάση περιπτώσει, αν θέλουμε να περιλάβουμε κάποια οφειλή μας στη ρύθμιση, μπορούμε να περιμένουμε να παρέλθει ένας χρόνος από τότε που δημιουργήθηκε και μετά τη συμπλήρωσή του, να υποβάλουμε τότε την αίτηση στο αρμόδιο δικαστήριο.
Επίσης εξαιρούνται χωρίς χρονικό περιορισμό:
Β. Οι οφειλές από αδικήματα εφόσον διαπράχθηκαν ΜΕ ΔΟΛΟ. Παράδειγμα: μια αποζημίωση από τροχαίο ατύχημα, το οποίο κρίθηκε ότι οφείλεται σε αμέλεια του οδηγού, όχι σε δόλο του, μπορεί να υπαχθεί στη ρύθμιση.
Γ. Οι οφειλές από:
-διοικητικά πρόστιμα (πολεοδομικά, τροχαίες παραβάσεις, κλπ),
-χρηματικές ποινές (που επιβάλλονται από ποινικά δικαστήρια),
-φόρους και τέλη προς το Δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου γενικά
-ασφαλιστικές εισφορές,
ΔΕΝ υπάγονται στη ρύθμιση.
6.Είναι απαραίτητη η συνδρομή δικηγόρου;
Όχι.
7.Πώς ξεκινά και πώς εξελίσσεται η διαδικασία;
Μπορούμε να τη διακρίνουμε σε 2 στάδια: α)το εξωδικαστικό και β)το δικαστικό.
Α ΣΤΑΔΙΟ:
Καταρχήν, ζητείται από τις τράπεζες (όχι από ιδιώτες) η αναλυτική κατάσταση των υφιστάμενων οφειλών. Βάσει αυτής, εκείνος που βοηθάει τον καταναλωτή, σε συνεννόηση βεβαίως μαζί του, συντάσσει ΣΧΕΔΙΟ (πρόταση) διακανονισμού των οφειλών και το σχέδιο αυτό κατατίθεται ή αποστέλλεται στη τράπεζα.
Το στάδιο αυτό ίσως δεν καρποφορήσει, δεδομένης της επιφυλακτικής ή και αρνητικής στάσης που τηρούν ορισμένες τράπεζες, όμως είναι από το νόμο ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ και δεν μπορεί να παρακαμφθεί.
Εάν δεν επιτευχθεί συμβιβασμός ή παρέλθει ικανό χρονικό διάστημα χωρίς να υπάρξει απάντηση της τράπεζας στο σχέδιο που υποβλήθηκε, τότε εκείνος που βοηθάει τον καταναλωτή συντάσσει σχετική βεβαίωση για την αποτυχία κι έτσι ανοίγει ο δρόμος για την κατάθεση αίτησης στο δικαστήριο.
Σημειώνεται ότι:
Για την επίτευξη ή τη ματαίωση του συμβιβασμού στο Α στάδιο, δεν ορίζεται αναγκαστική προθεσμία. Επίσης, δεν απαιτείται η υποβολή του σχεδίου να γίνει με συγκεκριμένο τρόπο ή συγκεκριμένο τύπο ή σε συγκεκριμένη υπηρεσία της τράπεζας.
Εάν υπάλληλος υποκαταστήματος αρνηθεί να παραλάβει σχέδιο ρύθμισης οφειλών και παραπέμπεται ο καταναλωτής είτε στα κεντρικά της τράπεζας, είτε σε άλλη υπηρεσία, υπάρχει η λύση της αποστολής του σχεδίου με συστημένη επιστολή ή με φαξ, ακόμα και με εξώδικη δήλωση κοινοποιούμενη από επιμελητή.
Πάντως, καλόν είναι να υποβληθεί το σχέδιο με τρόπο, που αποδεικνύει την ακριβή ημερομηνία υποβολής/ αποστολής του, για να μην υπάρξουν μελλοντικά αμφισβητήσεις.
Πόσο χρειάζεται να περιμένουμε μέχρι να απαντήσει η τράπεζα;
Ούτε εδώ ορίζεται αναγκαστική προθεσμία. Πάντως, η παρέλευση ενός μηνός από την υποβολή ή αποστολή του σχεδίου κρίνεται ως εύλογο χρονικό διάστημα.
Β ΣΤΑΔΙΟ
Ποιο είναι το αρμόδιο δικαστήριο;
Είναι το Ειρηνοδικείο του τόπου που έχει την κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του ο καταναλωτής. Εκεί υποβάλλεται η αίτηση και τα στοιχεία περί της οικονομικής και οικογενειακής κατάστασης του καταναλωτή, που απαραίτητα τη συνοδεύουν.
Και σε αυτό το στάδιο επιδιώκεται καταρχήν ο συμβιβασμός. Δημιουργείται φάκελος του οφειλέτη, ο οποίος τηρείται στην γραμματεία του δικαστηρίου. Οι πιστωτές, στους οποίους κοινοποιείται η αίτηση με δικαστικό επιμελητή, έχουν απεριόριστη πρόσβαση σε αυτόν τον φάκελο και σε φορολογικά στοιχεία του οφειλέτη. Λαμβάνουν γνώση όλων των εγγράφων και είτε συμφωνούν με την πρόταση του καταναλωτή, είτε υποβάλλουν στο Δικαστήριο τις δικές τους παρατηρήσεις και αντι-προτάσεις. Νέα πρόταση μπορεί να υποβάλει και ο οφειλέτης. Σε κάθε περίπτωση όμως, εφόσον η διαδικασία εξελίσσεται πλέον σε Δικαστήριο, υπάρχουν συγκεκριμένες προθεσμίες που πρέπει να τηρηθούν εκατέρωθεν. Εάν πιστωτής δεν υποβάλει εμπρόθεσμα τις παρατηρήσεις του, θεωρείται ότι αποδέχεται την ρύθμιση που προτείνει ο καταναλωτής.
Εάν επιτευχθεί συμβιβασμός σε αυτό το στάδιο, ο Ειρηνοδίκης επικυρώνει τη συμφωνία και περατώνεται η διαδικασία.
Εάν δεν επιτευχθεί συμβιβασμός, τότε πλέον επιλαμβάνεται το Δικαστήριο και εκδίδει απόφαση, σύμφωνα με τα στοιχεία που υποβλήθηκαν από τους διαδίκους.
Επισημαίνονται τα εξής:
Δεν είναι αυτονόητο ότι η αίτηση γίνεται δεκτή σε κάθε περίπτωση. Το δικαστήριο έχει την ευχέρεια να την απορρίψει. Η απόφασή του υπόκειται σε έφεση και σε αναίρεση. Πάντως, αν η απόφαση δεχθεί την αίτηση του καταναλωτή, η έφεση δεν αναστέλλει την εφαρμογή της.
Αν πιστωτές που εκπροσωπούν το 51% των πιστώσεων συμφωνούν στην αίτηση που υπέβαλε ο καταναλωτής, ενώ διαφωνούν οι πιστωτές της μειοψηφίας, τότε το Δικαστήριο μπορεί να εκδώσει απόφαση δεσμευτική και για τους τελευταίους.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν πρόκειται για πλειοψηφία των πιστωτών, δεν μετράμε δηλ. πρόσωπα ή εταιρείες. Πρόκειται για πλειοψηφία των πιστώσεων, που σημαίνει ότι υπολογίζεται η συνολική απαίτηση που έχει κάθε πιστωτής και ποιο ποσοστό αντιστοιχεί αυτή επί του συνόλου των απαιτήσεων.
Θεωρητικά λοιπόν, μπορεί ένας πιστωτής (π.χ. μία μόνο τράπεζα στην οποία υπάρχει στεγαστικό δάνειο) να αποτελεί μόνος του την πλειοψηφία στο σύνολο των πιστώσεων. Εάν αυτός συμφωνήσει στην προτεινόμενη ρύθμιση και οι λοιποί πιστωτές ικανοποιούνται σύμμετρα, χωρίς να γίνονται αδικαιολόγητες και καταχρηστικές εξαιρέσεις, τότε μπορεί το Δικαστήριο με την απόφασή του να δεσμεύσει και αυτούς τους πιστωτές που δεν συμφωνούν.
Χρειάζεται επομένως ιδιαίτερη προσοχή:
Στα στεγαστικά δάνεια καταρχήν. Διότι αυτά τα δάνεια πάντοτε είναι εξασφαλισμένα με προσημείωση υποθήκης και στα δάνεια αυτά συνήθως υπάρχουν συνοφειλέτες ή εγγυητές, που είναι συγγενείς, σύζυγοι ή στενοί φίλοι.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ Ν. 3869/2010 ΔΕΝ ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΓΓΥΗΤΕΣ ΔΑΝΕΙΩΝ, ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΚΑΡΤΩΝ κλπ. ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΟΦΕΙΛΕΤΗ ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΥΠΑΧΘΕΙ ΣΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ. ΕΑΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ Ο ΕΓΓΥΗΤΗΣ ΝΑ ΡΥΘΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΦΕΙΛΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΑΙΤΗΣΗ.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ
Το θέμα αυτό καταρχήν, συμπλέκεται κατά κανόνα και με το θέμα του στεγαστικού δανείου. Εάν υπάρχει στεγαστικό δάνειο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχει δοθεί για απόκτηση πρώτης κατοικίας. Και η τράπεζα που έχει χορηγήσει το δάνειο, μοιραία αποκτά πρωτεύοντα ρόλο.
Η πρώτη κατοικία απαλλάσσεται από την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων;
ΟΧΙ. Δεν απαλλάσσεται αυτόματα από το νόμο.
Μπορεί να ζητήσει ο οφειλέτης να εξαιρεθεί η πρώτη κατοικία του, εφόσον όμως πρόκειται για ακίνητο, του οποίου η αξία δεν υπερβαίνει το 1 και 50% ης φορολογικής απαλλαγής που ισχύει για απόκτηση πρώτης κατοικίας.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ: Αν ο οφειλέτης θέλει να διατηρήσει την πρώτη κατοικία του, πρέπει να γνωρίζει ότι το Δικαστήριο θα τον υποχρεώσει να πληρώσει τις οφειλές του μέχρι ποσοστού 85% υπολογιζόμενου επί της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ (ΟΧΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ) της κατοικίας.
Παράδειγμα:
Αν πρώτη κατοικία έχει αγοραία αξία 100.000 ευρώ, το Δικαστήριο υποχρεώνει τον οφειλέτη που θέλει να τη διατηρήσει να πληρώσει χρέη μέχρι 85.000 ευρώ.
Αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται επαχθές.
Ωστόσο, ο νόμος, ειδικά σε αυτή την περίπτωση, για να διευκολυνθεί ο οφειλέτης, επιμηκύνει σημαντικά την προθεσμία αποπληρωμής των χρεών (όλων των χρεών, όχι μόνο του στεγαστικού): το Δικαστήριο μπορεί να ορίσει προθεσμία αποπληρωμής μέχρι και 20 ΧΡΟΝΙΑ, κατ’ εξαίρεση.
Γιατί αν ο οφειλέτης θέλει να κρατήσει το σπίτι του (και οι περισσότεροι θα θελήσουν), τότε τουλάχιστον αυτή τη τράπεζα που τον δανειοδότησε θα πρέπει να εξοφληθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, για να εξασφαλίσει τη συγκατάθεσή της και να ευελπιστεί ότι θα γίνει δεκτή η αίτησή του, για να μην ενοχληθούν εγγυητές και συνοφειλέτες του στεγαστικού δανείου, που συνήθως είναι οικεία πρόσωπα, και για να σώσει το σπίτι του τελικά.
Ποια είναι όμως η συνήθης διάρκεια αποπληρωμής των οφειλών;
Αν δεν υπάρχει πρώτη κατοικία, τότε η προθεσμία αποπληρωμής των χρεών είναι 4 χρόνια. Σε 4 χρόνια πρέπει να εξοφλήσει ο οφειλέτης που δεν έχει πρώτη κατοικία. Παραμένει στον Τειρεσία για τα 4 αυτά χρόνια και για τα επόμενα 3 μετά την εξόφληση, συνολικά δηλαδή για μία επταετία. Αυτή όμως η επταετία αφορά τη διατήρηση των στοιχείων στο Τειρεσία. Τα χρέη πρέπει να εξοφληθούν στην τετραετία, ώστε μετά από 3 χρόνια να διαγραφούν.
Τέλος:
Η ρύθμιση του ν.3869/2010 γίνεται μόνο μία φορά.
.
Η τράπεζα που, είτε χορήγησε στεγαστικό για αυτήν την κατοικία είτε όχι, έχει πάντως εξασφαλισθεί με προσημείωση, θα ικανοποιείτο προνομιακά σε ενδεχόμενο πλειστηριασμό. Συνεπώς, κατά νομική και λογική ακολουθία, πρέπει η ίδια τράπεζα να ικανοποιηθεί και με τη ρύθμιση προνομιακά. Νομίζω πως κάπως έτσι θα σκεφτούν και τα Δικαστήρια, διότι η εμπράγματη ασφάλεια είναι ισχυρότατο προνόμιο.
ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ κ.ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΕΜΠΟΡΟΥΣ
Γι’ αυτό σε όποιο πρόσωπο εφαρμόζεται η διαδικασία του πτωχευτικού κώδικα, δεν εφαρμόζεται ο νόμος για τη ρύθμιση χρεών, και αντιστρόφως,. Ωστόσο στις διατάξεις του νόμου υπάγονται οι μικροέμποροι, καθώς αυτοί δεν έχουν κατά τα ισχύοντα στον πτωχευτικό κώδικα πτωχευτική ικανότητα. Επίσης, υπάγονται και πρώην έμποροι, για όλα τα χρέη που έχουν από το παρελθόν, καθώς με την παύση των εργασιών τους δεν έχουν πλέον πτωχευτική ικανότητα.
ΝΟΜΟΣ 3869/2010 ΦΕΚ Α130/3-8-2010
Οι παρατηρήσεις της Ε.Π.Κ.ΧΑΝ,για τον νόμο «για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά»,είναι οι εξής:
1.Ο νόμος 3869/2010 έχει πλέον «δοκιμαστεί» στην πράξη, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα ,υπάρχουν αρκετές δικαστικές αποφάσεις (νομολογία), τόσο από υποθέσεις που έχει διαχειριστεί εξοδίκως η Ε.Π.Κ.ΧΑΝ, αλλά και άλλων Φορέων, δημοσιευμένες , ,είτε σε νομικά περιοδικά είτε σε έντυπα και ιστοσελίδες ενώσεων καταναλωτών.και όχι μόνο κάποιες θεωρητικές προσεγγίσεις του νόμου τούτου,
2. Οι πρώτες δυσκολίες που παρατηρήθηκαν στην εφαρμογή του νόμου, προήλθαν από την πλευρά των τραπεζών
Τι ορίζει ο νόμος; Ποιος είναι αρμόδιος να παραλάβει την αίτηση για λογαριασμό της τράπεζας;
Ο νόμος 3869/2010 δεν προβλέπει, ότι οι αιτήσεις πρέπει να κατατίθενται απαραίτητα σε ορισμένη υπηρεσία ή σε ορισμένο υποκατάστημα ή στο κεντρικό κατάστημα της τράπεζας.
Συνεπώς, ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙ ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ και να τη διαβιβάσει ακολούθως, με βάση την εσωτερική διαδικασία κάθε τράπεζας, στην αρμόδια υπηρεσία/ διεύθυνση.
3.Σε ποιους απευθύνεται ο ν.3869/2010; Ποιοι μπορούν να επωφεληθούν από τις ρυθμίσεις του:
Ο νόμος απευθύνεται σε ΟΛΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΟΙ.
Οι έμποροι ειδικά δεν μπορούν να υπαχθούν στις ρυθμίσεις του ν.3869/2010, διότι για αυτούς προβλέπεται η διαδικασία της πτώχευσης ή της συνδιαλλαγής.
Η εξαίρεση ισχύει και για χρέη εμπόρων που δεν είναι εμπορικά, έγιναν δηλ. για να εξυπηρετήσουν προσωπικές ή οικογενειακές ανάγκες τους. Ούτε γι’ αυτά μπορούν να υπαχθούν οι έμποροι στις ρυθμίσεις του ν.3869/2010,
1. Φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν την εμπορική ιδιότητα
Όπως αναφέρθηκε και εισαγωγικά, το πεδίο εφαρμογής του νόμου περιορίζεται αποκλειστικά στα «φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα» (άρθρο 1 παρ. 1 εδ. 1 Ν 3869/2010 ). Τα φυσικά αυτά πρόσωπα είναι αφενός οι ιδιώτες, οι καταναλωτές που δημιούργησαν χρέη από συναλλαγές για την ικανοποίηση ιδιωτικών αναγκών και αφετέρου οι επαγγελματίες εκείνοι, οι οποίοι δεν έχουν την εμπορική ιδιότητα και, κατά συνέπεια, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του πτωχευτικού κώδικα. Τέτοιοι επαγγελματίες είναι κατά βάση όλοι όσοι ασκούν ελεύθερα επαγγέλματα που δεν υπάγονται στην έννοια του εμπόρου όπως είναι τα ελεύθερα επιστημονικά επαγγέλματα του γιατρού, του δικηγόρου, του συμβολαιογράφου, του μηχανικού κ.λπ. ή τα ελεύθερα επαγγέλματα που δεν υπάγονται στην άσκηση εμπορίας όπως π.χ. ο οδηγός αυτοκινήτου, ο ηλεκτρολόγος, ο υδραυλικός, ο εκπαιδευτής, ο ηλεκτρονικός, ο προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών κ.λπ. που παρέχουν υπηρεσίες αποκλειστικώς ή κατά κύριο λόγο διά μόνης της προσωπικής τους εργασίας.(Κλ.Ρούσσος)
Ο ν.3869/2010 δεν απευθύνεται σε εταιρείες και σε νομικά πρόσωπα γενικότερα.4.Ποιες οφειλές μπορούν να υπαχθούν σε ρύθμιση;
Χρειάζεται να διευκρινισθεί, ότι ο νόμος δεν ομιλεί απαραίτητα για οφειλές καταναλωτών σε τράπεζες. Δεν υπάρχει τέτοιος περιορισμός. Στόχος είναι να επιτευχθεί ένας συνολικός διακανονισμός των ιδιωτικών χρεών κάθε οφειλέτη. ΔΕΝ ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ επομένως οι τυχόν υφιστάμενες οφειλές σε άλλους ιδιώτες. Και αυτές μπορούν να υπαχθούν στη ρύθμιση.
5.Ποιες οφειλές εξαιρούνται;
Α.Οι οφειλές που δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά εντός του τελευταίου έτους, σε σχέση με την ημερομηνία που θα υποβληθεί η αίτηση στο αρμόδιο δικαστήριο. Επειδή όμως η ημερομηνία αυτή δεν είναι γνωστή εκ των προτέρων, καλόν είναι να συμπεριληφθούν και αυτές οι οφειλές σε σχέδιο ρύθμισης.
Εν πάση περιπτώσει, αν θέλουμε να περιλάβουμε κάποια οφειλή μας στη ρύθμιση, μπορούμε να περιμένουμε να παρέλθει ένας χρόνος από τότε που δημιουργήθηκε και μετά τη συμπλήρωσή του, να υποβάλουμε τότε την αίτηση στο αρμόδιο δικαστήριο.
Επίσης εξαιρούνται χωρίς χρονικό περιορισμό:
Β. Οι οφειλές από αδικήματα εφόσον διαπράχθηκαν ΜΕ ΔΟΛΟ. Παράδειγμα: μια αποζημίωση από τροχαίο ατύχημα, το οποίο κρίθηκε ότι οφείλεται σε αμέλεια του οδηγού, όχι σε δόλο του, μπορεί να υπαχθεί στη ρύθμιση.
Γ. Οι οφειλές από:
-διοικητικά πρόστιμα (πολεοδομικά, τροχαίες παραβάσεις, κλπ),
-χρηματικές ποινές (που επιβάλλονται από ποινικά δικαστήρια),
-φόρους και τέλη προς το Δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου γενικά
-ασφαλιστικές εισφορές,
ΔΕΝ υπάγονται στη ρύθμιση.
6.Είναι απαραίτητη η συνδρομή δικηγόρου;
Όχι.
7.Πώς ξεκινά και πώς εξελίσσεται η διαδικασία;
Μπορούμε να τη διακρίνουμε σε 2 στάδια: α)το εξωδικαστικό και β)το δικαστικό.
Α ΣΤΑΔΙΟ:
Καταρχήν, ζητείται από τις τράπεζες (όχι από ιδιώτες) η αναλυτική κατάσταση των υφιστάμενων οφειλών. Βάσει αυτής, εκείνος που βοηθάει τον καταναλωτή, σε συνεννόηση βεβαίως μαζί του, συντάσσει ΣΧΕΔΙΟ (πρόταση) διακανονισμού των οφειλών και το σχέδιο αυτό κατατίθεται ή αποστέλλεται στη τράπεζα.
Το στάδιο αυτό ίσως δεν καρποφορήσει, δεδομένης της επιφυλακτικής ή και αρνητικής στάσης που τηρούν ορισμένες τράπεζες, όμως είναι από το νόμο ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ και δεν μπορεί να παρακαμφθεί.
Εάν δεν επιτευχθεί συμβιβασμός ή παρέλθει ικανό χρονικό διάστημα χωρίς να υπάρξει απάντηση της τράπεζας στο σχέδιο που υποβλήθηκε, τότε εκείνος που βοηθάει τον καταναλωτή συντάσσει σχετική βεβαίωση για την αποτυχία κι έτσι ανοίγει ο δρόμος για την κατάθεση αίτησης στο δικαστήριο.
Σημειώνεται ότι:
Για την επίτευξη ή τη ματαίωση του συμβιβασμού στο Α στάδιο, δεν ορίζεται αναγκαστική προθεσμία. Επίσης, δεν απαιτείται η υποβολή του σχεδίου να γίνει με συγκεκριμένο τρόπο ή συγκεκριμένο τύπο ή σε συγκεκριμένη υπηρεσία της τράπεζας.
Εάν υπάλληλος υποκαταστήματος αρνηθεί να παραλάβει σχέδιο ρύθμισης οφειλών και παραπέμπεται ο καταναλωτής είτε στα κεντρικά της τράπεζας, είτε σε άλλη υπηρεσία, υπάρχει η λύση της αποστολής του σχεδίου με συστημένη επιστολή ή με φαξ, ακόμα και με εξώδικη δήλωση κοινοποιούμενη από επιμελητή.
Πάντως, καλόν είναι να υποβληθεί το σχέδιο με τρόπο, που αποδεικνύει την ακριβή ημερομηνία υποβολής/ αποστολής του, για να μην υπάρξουν μελλοντικά αμφισβητήσεις.
Πόσο χρειάζεται να περιμένουμε μέχρι να απαντήσει η τράπεζα;
Ούτε εδώ ορίζεται αναγκαστική προθεσμία. Πάντως, η παρέλευση ενός μηνός από την υποβολή ή αποστολή του σχεδίου κρίνεται ως εύλογο χρονικό διάστημα.
Β ΣΤΑΔΙΟ
Ποιο είναι το αρμόδιο δικαστήριο;
Είναι το Ειρηνοδικείο του τόπου που έχει την κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του ο καταναλωτής. Εκεί υποβάλλεται η αίτηση και τα στοιχεία περί της οικονομικής και οικογενειακής κατάστασης του καταναλωτή, που απαραίτητα τη συνοδεύουν.
Και σε αυτό το στάδιο επιδιώκεται καταρχήν ο συμβιβασμός. Δημιουργείται φάκελος του οφειλέτη, ο οποίος τηρείται στην γραμματεία του δικαστηρίου. Οι πιστωτές, στους οποίους κοινοποιείται η αίτηση με δικαστικό επιμελητή, έχουν απεριόριστη πρόσβαση σε αυτόν τον φάκελο και σε φορολογικά στοιχεία του οφειλέτη. Λαμβάνουν γνώση όλων των εγγράφων και είτε συμφωνούν με την πρόταση του καταναλωτή, είτε υποβάλλουν στο Δικαστήριο τις δικές τους παρατηρήσεις και αντι-προτάσεις. Νέα πρόταση μπορεί να υποβάλει και ο οφειλέτης. Σε κάθε περίπτωση όμως, εφόσον η διαδικασία εξελίσσεται πλέον σε Δικαστήριο, υπάρχουν συγκεκριμένες προθεσμίες που πρέπει να τηρηθούν εκατέρωθεν. Εάν πιστωτής δεν υποβάλει εμπρόθεσμα τις παρατηρήσεις του, θεωρείται ότι αποδέχεται την ρύθμιση που προτείνει ο καταναλωτής.
Εάν επιτευχθεί συμβιβασμός σε αυτό το στάδιο, ο Ειρηνοδίκης επικυρώνει τη συμφωνία και περατώνεται η διαδικασία.
Εάν δεν επιτευχθεί συμβιβασμός, τότε πλέον επιλαμβάνεται το Δικαστήριο και εκδίδει απόφαση, σύμφωνα με τα στοιχεία που υποβλήθηκαν από τους διαδίκους.
Επισημαίνονται τα εξής:
Δεν είναι αυτονόητο ότι η αίτηση γίνεται δεκτή σε κάθε περίπτωση. Το δικαστήριο έχει την ευχέρεια να την απορρίψει. Η απόφασή του υπόκειται σε έφεση και σε αναίρεση. Πάντως, αν η απόφαση δεχθεί την αίτηση του καταναλωτή, η έφεση δεν αναστέλλει την εφαρμογή της.
Αν πιστωτές που εκπροσωπούν το 51% των πιστώσεων συμφωνούν στην αίτηση που υπέβαλε ο καταναλωτής, ενώ διαφωνούν οι πιστωτές της μειοψηφίας, τότε το Δικαστήριο μπορεί να εκδώσει απόφαση δεσμευτική και για τους τελευταίους.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν πρόκειται για πλειοψηφία των πιστωτών, δεν μετράμε δηλ. πρόσωπα ή εταιρείες. Πρόκειται για πλειοψηφία των πιστώσεων, που σημαίνει ότι υπολογίζεται η συνολική απαίτηση που έχει κάθε πιστωτής και ποιο ποσοστό αντιστοιχεί αυτή επί του συνόλου των απαιτήσεων.
Θεωρητικά λοιπόν, μπορεί ένας πιστωτής (π.χ. μία μόνο τράπεζα στην οποία υπάρχει στεγαστικό δάνειο) να αποτελεί μόνος του την πλειοψηφία στο σύνολο των πιστώσεων. Εάν αυτός συμφωνήσει στην προτεινόμενη ρύθμιση και οι λοιποί πιστωτές ικανοποιούνται σύμμετρα, χωρίς να γίνονται αδικαιολόγητες και καταχρηστικές εξαιρέσεις, τότε μπορεί το Δικαστήριο με την απόφασή του να δεσμεύσει και αυτούς τους πιστωτές που δεν συμφωνούν.
Χρειάζεται επομένως ιδιαίτερη προσοχή:
Στα στεγαστικά δάνεια καταρχήν. Διότι αυτά τα δάνεια πάντοτε είναι εξασφαλισμένα με προσημείωση υποθήκης και στα δάνεια αυτά συνήθως υπάρχουν συνοφειλέτες ή εγγυητές, που είναι συγγενείς, σύζυγοι ή στενοί φίλοι.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ Ν. 3869/2010 ΔΕΝ ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΓΓΥΗΤΕΣ ΔΑΝΕΙΩΝ, ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΚΑΡΤΩΝ κλπ. ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΟΦΕΙΛΕΤΗ ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΥΠΑΧΘΕΙ ΣΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ. ΕΑΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ Ο ΕΓΓΥΗΤΗΣ ΝΑ ΡΥΘΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΦΕΙΛΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΑΙΤΗΣΗ.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ
Το θέμα αυτό καταρχήν, συμπλέκεται κατά κανόνα και με το θέμα του στεγαστικού δανείου. Εάν υπάρχει στεγαστικό δάνειο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχει δοθεί για απόκτηση πρώτης κατοικίας. Και η τράπεζα που έχει χορηγήσει το δάνειο, μοιραία αποκτά πρωτεύοντα ρόλο.
Η πρώτη κατοικία απαλλάσσεται από την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων;
ΟΧΙ. Δεν απαλλάσσεται αυτόματα από το νόμο.
Μπορεί να ζητήσει ο οφειλέτης να εξαιρεθεί η πρώτη κατοικία του, εφόσον όμως πρόκειται για ακίνητο, του οποίου η αξία δεν υπερβαίνει το 1 και 50% ης φορολογικής απαλλαγής που ισχύει για απόκτηση πρώτης κατοικίας.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ: Αν ο οφειλέτης θέλει να διατηρήσει την πρώτη κατοικία του, πρέπει να γνωρίζει ότι το Δικαστήριο θα τον υποχρεώσει να πληρώσει τις οφειλές του μέχρι ποσοστού 85% υπολογιζόμενου επί της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ (ΟΧΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ) της κατοικίας.
Παράδειγμα:
Αν πρώτη κατοικία έχει αγοραία αξία 100.000 ευρώ, το Δικαστήριο υποχρεώνει τον οφειλέτη που θέλει να τη διατηρήσει να πληρώσει χρέη μέχρι 85.000 ευρώ.
Αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται επαχθές.
Ωστόσο, ο νόμος, ειδικά σε αυτή την περίπτωση, για να διευκολυνθεί ο οφειλέτης, επιμηκύνει σημαντικά την προθεσμία αποπληρωμής των χρεών (όλων των χρεών, όχι μόνο του στεγαστικού): το Δικαστήριο μπορεί να ορίσει προθεσμία αποπληρωμής μέχρι και 20 ΧΡΟΝΙΑ, κατ’ εξαίρεση.
Γιατί αν ο οφειλέτης θέλει να κρατήσει το σπίτι του (και οι περισσότεροι θα θελήσουν), τότε τουλάχιστον αυτή τη τράπεζα που τον δανειοδότησε θα πρέπει να εξοφληθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, για να εξασφαλίσει τη συγκατάθεσή της και να ευελπιστεί ότι θα γίνει δεκτή η αίτησή του, για να μην ενοχληθούν εγγυητές και συνοφειλέτες του στεγαστικού δανείου, που συνήθως είναι οικεία πρόσωπα, και για να σώσει το σπίτι του τελικά.
Ποια είναι όμως η συνήθης διάρκεια αποπληρωμής των οφειλών;
Αν δεν υπάρχει πρώτη κατοικία, τότε η προθεσμία αποπληρωμής των χρεών είναι 4 χρόνια. Σε 4 χρόνια πρέπει να εξοφλήσει ο οφειλέτης που δεν έχει πρώτη κατοικία. Παραμένει στον Τειρεσία για τα 4 αυτά χρόνια και για τα επόμενα 3 μετά την εξόφληση, συνολικά δηλαδή για μία επταετία. Αυτή όμως η επταετία αφορά τη διατήρηση των στοιχείων στο Τειρεσία. Τα χρέη πρέπει να εξοφληθούν στην τετραετία, ώστε μετά από 3 χρόνια να διαγραφούν.
Τέλος:
Η ρύθμιση του ν.3869/2010 γίνεται μόνο μία φορά.
.
Η τράπεζα που, είτε χορήγησε στεγαστικό για αυτήν την κατοικία είτε όχι, έχει πάντως εξασφαλισθεί με προσημείωση, θα ικανοποιείτο προνομιακά σε ενδεχόμενο πλειστηριασμό. Συνεπώς, κατά νομική και λογική ακολουθία, πρέπει η ίδια τράπεζα να ικανοποιηθεί και με τη ρύθμιση προνομιακά. Νομίζω πως κάπως έτσι θα σκεφτούν και τα Δικαστήρια, διότι η εμπράγματη ασφάλεια είναι ισχυρότατο προνόμιο.
ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ κ.ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΕΜΠΟΡΟΥΣ
Γι’ αυτό σε όποιο πρόσωπο εφαρμόζεται η διαδικασία του πτωχευτικού κώδικα, δεν εφαρμόζεται ο νόμος για τη ρύθμιση χρεών, και αντιστρόφως,. Ωστόσο στις διατάξεις του νόμου υπάγονται οι μικροέμποροι, καθώς αυτοί δεν έχουν κατά τα ισχύοντα στον πτωχευτικό κώδικα πτωχευτική ικανότητα. Επίσης, υπάγονται και πρώην έμποροι, για όλα τα χρέη που έχουν από το παρελθόν, καθώς με την παύση των εργασιών τους δεν έχουν πλέον πτωχευτική ικανότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου