Οι ξενοδόχοι χρεώνουν όσο θέλουν…

Δημοσιεύθηκε από Παναγιώτης Νικηφοράκης στο Ιούλιος 30, 2008

Έγραφα προ ημερών, για την τεράστια διαφορά στην τιμή που χρεώνουν οι ξενοδόχοι τους Έλληνες και τους ξένους επισκέπτες. Όλοι γνωρίζουμε ότι για να μείνει ένας Έλληνας σε ένα καλό ξενοδοχείο θα πρέπει να «ακουμπήσει» τουλάχιστον 120 ευρώ τη μέρα, την ώρα που ένας αλλοδαπός για το ίδιο διάστημα, στο ίδιο δωμάτιο και με τις ίδιες παροχές δεν θα πληρώσει περισσότερα από 30 ευρώ…

Αυτό που δεν ήξερα (που ζούσα τόσο καιρό…) και το διαπίστωσα πρόσφατα, είναι ότι οι τιμές αλλάζουν καθημερινά, ανάλογα με το ποιος υπάλληλος είναι στο τμήμα κρατήσεων, τις εκάστοτε διαθέσεις του, αλλά και τις …οδηγίες του «αφεντικού»…

Φίλος καλός, που πρόκειται να ταξιδέψει το επόμενο διάστημα σε πόλη της Θεσσαλίας και στην Αθήνα, έκανε έρευνα αγοράς πριν από 15 περίπου ημέρες, προκειμένου να πάρει τιμές από διάφορα ξενοδοχεία, να συγκρίνει, να …ζυγίσει και στο τέλος να αποφασίσει…

Αφού λοιπόν κατέληξε που θα «επενδύσει» τα χρήματά του, τηλεφώνησε στα δύο ξενοδοχεία που επέλεξε, για να κάνει τις κρατήσεις. Στο μεν ξενοδοχείο της Θεσσαλικής πόλης, από 130 ευρώ που του είχαν πει την πρώτη φορά, (από μόνοι τους και χωρίς …παζάρια), η τιμή ανέβηκε στα 135… Και βέβαια στην εύλογη απορία του Χανιώτη «επενδυτή» γιατί η τιμή άλλαξε, η απάντηση ήταν: «Δεν θα τα χαλάσουμε για πέντε ευρώ»…

Στο δε ξενοδοχείο της Αθήνας, η τιμή που είχε δοθεί στο πρώτο στάδιο της έρευνας (επίσης χωρίς …παζάρι), από μια ευγενέστατη υπάλληλο του τμήματος κρατήσεων, ήταν 140 ευρώ. Όταν όμως ο φίλος πήρε για να κάνει την κράτηση, ένας άνδρας υπάλληλος του τμήματος κρατήσεων του ανακοίνωσε τιμή 165 ευρώ!

Ακολούθησε ο σχετικός διάλογος, με τον υπάλληλο του ξενοδοχείου να μην «υποχωρεί» κάτω από τα 150 ευρώ την ημέρα, για να …υποκύψει λίγο αργότερα, όταν ο ενδιαφερόμενος άρχισε να δυσανασχετεί και να εκδηλώνει την πρόθεσή του να διαλέξει τελικά άλλο, πιο «τίμιο» ξενοδοχείο…

Όλα αυτά, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα την πολιτικής που ακολουθούν οι περισσότεροι ξενοδόχοι (μηδέ των Χανίωτων εξαιρουμένων), οι οποίοι δίνουν τιμές στους Έλληνες πελάτες τους, ανάλογα με το πώς θα ακούσουν τη φωνή τους, αν φορούν σορτσάκι - σαγιονάρα ή κοστούμι, αν οδηγούν Mercedes ή Hyundai…

Για άλλη μια χρονιά, παρατηρώ τη γνωστή και επαναλαμβανόμενη γκρίνια από μέρους των ξενοδόχων, περί μείωσης των αφίξεων, μείωσης των διανυκτερεύσεων, σημαντικής πτώσης του τζίρου κλπ. Αυτό που δεν άκουσα είναι μια απάντηση και μια πειστική εξήγηση σε όλους εμάς που πληρώνουμε για …χρυσάφι ένα δωμάτιο το οποίο ο αλλοδαπός το απολαμβάνει στο ένα τέταρτο – τουλάχιστον – της δικής μας τιμής.

Γνωρίζω τα περί συμφωνιών με τους ξένους ταξιδιωτικούς πράκτορες και μπορώ να δικαιολογήσω μια διαφορά τιμής, αλλά σε λογικά πλαίσια. Εδώ φθάσαμε να πληρώνει ο Έλληνας για μια βραδιά, όσα πληρώνει ο Γερμανός και ο Νορβηγός για έξι νύχτες…

Με απλά λόγια, όσα θα χρειαστεί να δαπανήσει μια τετραμελής οικογένεια Ελλήνων για μια εβδομάδα στα Χανιά, φθάνουν και περισσεύουν για να περάσει διπλάσιες ημέρες σε μια Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, ή μια εβδομάδα σε ένα εξωτικό θέρετρο… Γιαυτό λοιπόν οι κύριοι ξενοδόχοι, αντί να γκρινιάζουν και να κλαίγονται κάθε καλοκαίρι, καλά θα κάνουν να προσέξουν λίγο περισσότερο τον Έλληνα.

Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ο Έλληνας πάντα θα ταξιδεύει στην Ελλάδα και ας πληρώνει περισσότερα. Τον ξένο όμως, δεν ξέρουμε αν θα τον έχουμε και αύριο… Και θα κλείσω με την σοφή λαϊκή ρήση, που θεωρώ ότι ταιριάζει με την περίπτωση: «Αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας, θα πέσει να μας πλακώσει»…